Στη θεωρία ο αυτοβιογραφισμός αφαιρεί από τη λογοτεχνικότητα των πεζών κειμένων. Στην περίπτωση όμως του νέου βιβλίου Tommy Bell και άλλες ιστορίες, του Νίκου Καμπανού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ταξιδευτής, ισχύει ο γνωστός αφορισμός του Όσκαρ Ουάιλντ ότι «η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ καλύτερα από ό,τι η τέχνη μιμείται τη ζωή».

Μυθιστορηματικά πραγματικά βιώματα αλλά και πιο πεζά περιστατικά, μαζί με ιστορίες από έναν πολύ κοινωνικό επαγγελματικό χώρο, συνθέτουν ένα καλογραμμένο και απολαυστικό μωσαϊκό και ταυτόχρονα ένα «παράθυρο» στη ζωή ενός κοντινού μας ανθρώπου. Ο συγγραφέας δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στην εστίαση με έδρα το Καβούρι και στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου του μας αποκαλύπτει μια πλευρά των εστιατορίων που έχει καλύψει απόλυτα η τηλεοπτική προσέγγιση τύπου master chef: Ότι το φαγητό είναι η πλέον κοινωνική δραστηριότητα και ότι ο κόσμος της επαγγελματικής κουζίνας κρύβει πολύ σημαντικότερα μυστικά από συνταγές.

Ο Νίκος Καμπανός επιλέγει τη μικρή φόρμα για τα διηγήματά του και διαμορφώνει μια χαμηλών τόνων, θυμόσοφη φωνή αφηγητή, μεστωμένη από τις εμπειρίες – πικρές τις περισσότερες φορές – και τις μεταμορφώσεις των ρόλων που κλήθηκε να παίξει. Μια συλλογή ιστοριών με έντονο τοπικό αλλά και ανθρώπινο ενδιαφέρον, ένα λογοτεχνικό ημερολόγιο καθοριστικών βιωμάτων που φανερώνει σπάνιες πια ευαισθησίες.